Regelmatig heb ik een goed gesprek met mijn moeder of schrijf ik een brief aan haar, over de dingen die me bezighouden. Ze overleed op 47 jarige leeftijd aan kanker, een week na mijn 11e verjaardag. Het gemis aan haar is groot, in mijn herinnering was ze de liefste moeder die je je kon wensen. Ik voel me nog altijd verbonden met haar omdat ik haar mijn gedachten toevertrouw. Zo is zij zelfs over de dood heen een inspiratiebron voor mij, dat uit zich in een schilderij, gedicht of in woorden. Deze brief schreef ik in mei 2014, midden in zware chemobehandelingen, vanwege nieuwe uitzaaiingen in mijn hoofd.
"Lieve Mam, er is weer zoveel gebeurd de laatste tijd, ik moet even met je praten.
 |
| Ellen Selder Berens |
Vanmiddag heb ik bericht gekregen, morgenvroeg dinsdag 17 juni moet ik me weer melden voor opname. Ik laat alles uit mijn handen vallen en ga direct mijn tas pakken.
Ik ben op dat moment bezig met schilderen en voel me goed. Al echt aangesterkt dus, na een zware maand van chemo. Ik ben klaar voor de volgende maand van chemo behandelingen die lopen volgens het behandelplan. Of het meevalt weet ik je achteraf pas te vertellen. Ik ga voor goed resultaat, niet minder. In de afgelopen twee weken dat ik even thuis mocht zijn, heb ik veel genoten. Van het oppassen op Saartje, wandelen in de natuur, het schilderen en samen zijn met Huib. Die herinneringen neem ik nu mee, Deze dag van opname krijg ik geen behandeling en wordt er ook nog geen infuus aangesloten. Dat verbaast me. De volgende ochtend heb ik een gesprek met de zaalarts, de eerste keer dat ik kennis met hem maak, Dat komt mede doordat ik bij deze opname weer op een ander deel van de afdeling lig, een andere kamer, ook een andere zaalarts.
Was dat ook zo toen jij met kanker in het ziekenhuis lag? Was jij ook zo bang? Wat waren je zorgen toen? Wat had ik hier graag met je over gesproken.
