let it snow let it snow let it snow

klinkt er vanuit de radio in de keuken. 

Sfeervolle kerstliedjes waar ik een mengeling van kwetsbare

Ellen Selder Berens

melancholie, blij verlangen en intense dankbaarheid bij voel. 

Ik betrap me erop dat ik de laatste dagen met een grote glimlach op mijn gezicht een beetje door het huis fladder. 

Een beetje zoals dansen, waarbij ik al een rondje heb gedraaid voordat ik bij het koffieapparaat sta (mijn guilty plessure), voor een zoveelste  heerlijk, warm, geurend kopje koffie. Hier kan ik zó van genieten, ik verheug me 's avonds als ik naar bed ga al op het eerste kopje koffie van de dag.