onzichtbaar ziek- een voordeel?


mijn werkplek
Mijn werkplek

Ik neem mijn bril af en wrijf eens stevig door mijn vermoeide ogen. 

Het is al laat in de avond, 23.00 uur.
Hoog tijd voor mij om te stoppen.
Huib heeft wat lichten gedimd en is al naar boven gegaan.
'Jaa, ik kom zo', roep ik nog, maar dat is alweer een half uur geleden.

Ik zit in mijn werkruimte, een ruimte beneden waar speciaal voor mij een hoekje is ingericht zodat ik rustig kan werken aan mijn blog.
Vanaf het moment dat ik op de zolder onwel ben geworden en ik mezelf met veel moeite slap en duizelig 2 trappen naar beneden heb gesleept, voel ik me veiliger op de begane grond.
Het besluit om mijn spullen naar beneden te plaatsen is hierna snel genomen.

Dagelijks breng ik hier een deel van mijn tijd door, dat verschilt van kort tot best lang, soms urenlang.
Het is heerlijke plek om weg te mijmeren, omring met mijn persoonlijke spulletjes, zoals foto's en speciale kaarten die ik ontvangen heb van speciale mensen om me heen.
Ik blader door mijn aantekeningen van de afgelopen jaren, luister naar muziek en lees door boeken die me inspireren.