verbinding in de nacht

Voor de zoveelste keer komt de verpleger binnen en zet het alarm van de hartbewaking uit.
Het is 03.00 uur in de nacht.
©Ellen Selder Berens
Ik lig nog wakker en zie geen manier om licht te maken en tast in het donker.
Ik zoek naar het licht en druk per abuis op het knopje van de radio.
De dienstdoende verpleger reageert wat nors omdat hij moet komen om de radio uit te zetten.
Ik kreeg het zelf niet voor elkaar, ben te verward voor de afstandbediening.
"Had je geen bril op kunnen zetten"? zegt hij tegen me.
 "In het donker maakt een bril nog geen licht", zeg ik wat timide.
We kijken elkaar aan in het schemerdonker en gelijkertijd schieten we allebei in de lach om mijn opmerking.
De lach zorgde voor verbinding in de nacht.




Dit is een beschrijving van de vele nachten die ik door heb gebracht in het ziekenhuis.
Je wordt bij elkaar gebracht in de meest slechte omstandigheden en je maakt er allebei het beste van.
Het leven gaat voor mij over verbinding, zonder de verbinding met de ander is het leven leger en moeilijker.
Ik neem me voor om te werken aan verbinding tijdens mijn opname.

© Ellen Selder Berens
Ik besluit om de kunstkaarten mee te laten nemen die ik heb gemaakt van afbeeldingen mijn schilderijen, ze worden verkocht tijdens mijn exposities.
Vervolgens deel ik deze kaarten uit aan iedereen die mijn kamer binnenkomt om voor mij te zorgen.
De kaarten zijn een aanleiding tot contact, een gesprek over passies en hobby's van de ander.
Voor iedereen is dit een opening tot gesprek.
Uiteenlopend, van een echt gesprek over de mooie schilderijen die iemands moeder maakte voor haar overlijden, tot een kort "dankjewel".
Mooie gesprekken zijn hier uit voort gekomen met verplegend personeel, niemand uitgezonderd.
Of je nu mijn kamer binnenkomt om deze schoon te maken, of om mij te voorzien van een ontbijt, of je bent neuroloog, iedereen krijgt een kaart van mij aangeboden.
Het jonge blonde meisje dat deze week dienst doet bij de ontbijtservice is echt verheugd als ik haar verzoek een kaart te kiezen.
"ik geef deze mooie kaart aan mijn vader, hij heeft ook kanker en krijgt nu chemobehandelingen". "Maar als jij al je kaarten weggeeft dan hou je zelf niets meer over, zegt ze.

Waarop mijn antwoord is;
"wat ik van jou terugkrijg is veel waardevoller dan de kaart die ik je schenk.
Jij geeft me jouw verhaal, we maken echt contact, juist dat is zo belangrijk voor mij".

Ze glimlacht en begrijpt wat ik bedoel.


                          ================gelukkig bewust========💚💚==

2 opmerkingen:

  1. Heel mooi geschreven , ik heb bewondering voor je. Je raakt me met je blogs en het klopt wat je zegt. Echt contact en verbinding is zo belangrijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankje voor je compliment.
      Het is fijn te lezen dat ik je raak met mijn blogs.
      Jij hebt me geraakt met je lieve reactie. xx

      Verwijderen

Dank voor je reactie.

Groet,
Ellen