levenskunst

©Ellen Selder Berens
Tijdens een coaching rondom kanker komt naar voren dat de manier waarop ik in het leven sta, aansluit bij de filosofie van de levenskunst.
Wat is levenskunst? Er zijn meerdere definities beschreven.

"Het is een kunst om het leed van het leven te accepteren en daarbij aandacht te hebben voor het positieve. Belangrijke levens visie hierbij is dat je zelf heer en meester bent over je leven, i.p.v. de gedachten dat je geleid wordt door wat dan ook".
Bron: Prof. dr. Ernst Bohlmeijer
psycholoog en hoogleraar

'Zonder levenskunst is er geen goed sterven". Joep Dohmen.
Emeritus hoogleraar wijsgerige ethiek

Definitie levenskunst
Levenskunst daagt ons uit om een relatie aan te gaan met onszelf. Dan kunnen we ons leven bewust leven. Deze filosofie daagt uit om zorgvuldig en zorgzaam te werken aan een eigen levenshouding. Ze leert ons om te gaan met tegenslag en negatieve ervaringen. We zijn gebaat bij een eigen levenshouding, bij natuurlijk leiderschap en bij wetenschap dat kwetsbaarheid en afhankelijkheid bij elkaar horen. We zijn gebaat bij sociale zelfzorg.
Bron: La Scuola, academie voor levenskunst




Er zijn veel factoren die je leven beïnvloeden, zoals, wie je ouders zijn, cultuur, je sociale omgeving, je genen en dan geloof ik ook nog in het lot. Amor Fati, een geloofsovertuiging van Nietsche
(Het is een Latijnse uitdrukking die zoveel betekent als 'liefde voor het lot",
het liefhebben van dat wat onvermijdelijk is). 

Bewust van de wetenschap en geloven in het lot, staat haaks tegenover elkaar.
'Eerst zien, dan geloven" is wat de wetenschapper vaak zegt.
Wetenschap gaat over 'weten' terwijl geloof gaat over emotie.
In ons DNA ligt zoveel over ons vast, het is een blauwdruk van onszelf.
Kijk naar je jeugdjaren, wat heeft je gevormd, wat heb je opgeslagen en wat heb je laten liggen?
Wat waren jouw Secure Bases?
Waar kon je op terugvallen en op bouwen? Je geloof in anderen of vertrouwen in jezelf?
Veel gebeurtenissen van vroegere tijden ben ik kwijt, vergeten, geblokt, bewust of onbewust.
Het geheugen is een complex onderdeel van onszelf, er is zoveel dat mijn bewustzijn te boven gaat.

Heel vroeger dacht ik nog dat toeval bestond.
Het  iets je toevalt, zomaar.
Maar nu, jaren en vele levenservaringen later ben ik ervan overtuigd dat toeval niet bestaat.
De gedachten dat ogenschijnlijk iets toevallig mij toevalt, hebben plaatsgemaakt voor een veel mooiere overtuiging.
Het zijn de positieve energiestromen van anderen die constant in beweging zijn.
De synchronisatie (samenkomst) van deze energiestromen zorgen voor bijzondere mooie momenten in ons leven.
Wie kent er niet een voorbeeld van een samenloop van omstandigheden waar je kippenvel van kreeg?
Geluk betekent voor iedereen iets anders, de een hoopt nog altijd op dat ene winnende lot van de loterij, de ander ervaart een warme liefde als het ultieme geluk. En het een hoeft het ander niet uit te sluiten. Sommige lijken het allemaal te hebben.

Is de andere kant van de medaille dat als je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk, dat je ook zelf bijdraagt aan je eigen ongeluk?
Een gewetensvraag, iedereen is er zich van bewust dat als je ongezond leeft, je meer kans hebt op een ongezond lichaam. Met alle gevolgen van dien.
Maar ik ben er ook van overtuigd dat dikke vette pech bestaat in je lotsbestemming. Zonder aanleiding of zondebok kan het je overkomen dat je getroffen wordt door dikke pech.
Zoals degene met longkanker die nog nooit gerookt heeft, of  dat de blixem bij je inslaat waardoor je huis volledig afbrand. Wat voor de een nog best meevalt is voor de ander een drama.

Hoe we omgaan met tegenslagen in het leven is weer grotendeels bepaald door onze genen,  achtergrond, sociale omgeving en cultuur.
In mijn opvoeding kreeg ik mee dat om hulp vragen een teken van zwakte is
( je kan het zelf, val een ander liever niet lastig met jouw probleem) terwijl ik nu weet dat het juist een teken van kracht is als je anderen om hulp vraagt op momenten dat je het zelf even niet alleen aankan.
Best moeilijk om nieuwe overtuigingen aan te wenden, maar wanneer je alleen last ervaart van je oude overtuigingen is het zaak om bij jezelf na te gaan hoe je anders naar dingen kunt gaan kijken.

Je ontwikkelt een manier van coping vanuit je opvoeding, maar deze kun je later door nieuwe inzichten wijzigen en aanpassen in een manier van omgaan waar jij je beter bij voelt.
Dit vraagt hard werken en zelfinzicht, je moet bereid zijn om te kijken naar jezelf en een transitie (verandering) aan te gaan.

Er zijn gebeurtenissen die buiten onze macht plaatsvinden, die je niet kunt beredeneren of kunt bevatten, maar waar je toch mee moet leven.
Dat ik 2 jaar na mijn 2e huwelijk op mijn 42e levensjaar out of the blue de diagnose ongeneeslijke kanker kreeg valt voor mij onder de noemer dikke vette pech.
Van heel gelukkig werd ik teruggeworpen naar diep ongelukkig, mijn leven stond op losse schroeven.
Maar ik heb het nooit ervaren als een straf van god of welke almachtige dan ook.
Het overkwam mij zoals zovele met mij. En ik had er mee te dealen, dag na dag, hoe moeilijk ook.

De film "the Butterfly effect", laat duidelijk zien dat kleine zaken grote gevolgen kunnen hebben. Elke keuze die je maakt in je leven heeft gevolgen, van klein naar groot.

Dat maakt ook dat je verantwoordelijk bent voor een groot deel van wat je 'toekomt' in het leven.

Ik heb gaandeweg geleerd dat je ook vanuit dikke vette pech de keuze kan maken voor Amor Fati,
het omarmen van je lot.
Maar hoe ontvang je het leven dankbaar wanneer er voor jou toch iets wezenlijks wordt ontnomen?
aldus Michel de Montaigne (Stoïcijn).
Volgens hem zijn er 3 bronnen van troost die ons de veerkracht geven om te zeggen, 'het leven is toch goed'.
1 de erkenning van de situatie door onze dierbare
2 de verstilling en de rust van de natuur
3 kunst, waarbij je zowel erkenning en verstilling ervaart.


Nu, na 17 jaar leven en omgaan met de gevolgen van kanker durf ik te zeggen dat ik gaandeweg mijn lot omarmd heb.
Dat ik de veerkracht bezit om mijn situatie beter te aanvaarden en om te gaan met mijn beperkingen.
Je lot omarmen wil niet zeggen dat je dingen ontkent of lukraak aanvaard, maar wel dat je elke dag vanuit de wens om er het beste uit te halen je inzet voor die nieuwe dag.
Dat je bereid bent om te leren gaan met je beperkingen en blijft denken in mogelijkheden.
Voor mij betekent het ook dat ik mezelf doelen blijf stellen, hoe klein ook en dat ik elke dag afweeg wat zinvol is voor mij. Prioriteiten stellen.
17 jaar is een groot deel van mijn leven, waarbij verlies, angst en pijn heeft plaatsgevonden, maar waarin er ook plaats is voor verwondering, geluk en liefde.
Ik noem die geluksmomenten de winst van het verlies.
Vanaf het moment dat ik zo kon denken, kijk ik anders naar mijn sterfelijkheid.
En dat komt iedereen waar ik van hou ten goede.
Het leven is niet alleen zinvol geweest als je een bepaalde ouderdom bereikt, bewust leven met volle overtuiging in dat wat je doet, is het hoogst haalbare.
Bewust leven vertraagt de tijd.

"Het zijn niet de dingen die ons in verwarring brengen,
maar onze gedachte over de dingen".
Rene Guide
Denker des vaderlands


                                                          ==========gelukkigbewust==💚💚=====



2 opmerkingen:

  1. Mooie blog! Hoe jij omgaat met je leven in de 17 jaren met kanker, ik lees graag jouw blogs en kan er altijd iets van leren.
    Jeanne

    BeantwoordenVerwijderen

Dank voor je reactie.

Groet,
Ellen